Erkek Bebek İsimleri ve Anlamları

Abay: Hünerli
Acar: Becerikli, atılgan.
Acun: Dünya, varlık.
Ahucan: Çok güzel dost.
Akay: Beyaz ay, dolunay.
Akel: Dürüst, güvenilir.
Akgün: Mutlu, sevinçli gün.
Akın: 1.Arkası kesilmeyen bir geliş durumunda olmak. 2.Baskın.
Akşın: Açılan gül çiçeği.
Aktaç: Beyaz taç, gelin tacı.
Aktan: Aydınlık gece.
Ali: Yüce,ulu.
Alican: Candan, cana yakın.
Alişan: Şanı şerefi en yüksek olan.
Alkan: Kızıl kan.
Alkın: Sevdalı, aşık.
Alp: Kahraman, cesur, savaşçı.
Alpar: Yiğit, cesur.
Alpaslan: Aslan gibi cesur, savaşçı beyi.
Alper: Yiğit insan, yiğit erkek.
Alperen: Yiğit ve ermiş kişi.
Alphan: Yiğit, hükümdar.
Alptekin: Tek yiğit, prens.
Alptuğ: Yiğitlik simgesi.
Altan: Sabah güneş doğarkenki zaman.
Altay: Orta Asya’da Tanrı dağı, bir Türk boyu.
Altuğ: Kızıl tuğ, al renkli.
Andaç: Armağan, hediye.
Anıl: Amaç, erek, hatırlanmak.
Aral: Takımada, sıradağlar.
Arcan: Saf, temiz.
Arda: 1.İşaret olarak yere dikilen çubuk. 2.Ardıl.
Arel: Temiz, dürüst.
Argun: Zayıf, güçsüz, dermansız.
Argün: Temiz, aydınlık gün.
Arif: Anlayışlı, tanınmış, meşhur, bilgi sahibi.
Arın: Temiz, saf – alın.
Arkan: 1. Temiz kandan gelen 2. Üstün, galip
Arkut: Temiz ve kutlu.
Arman: 1. Hasret,özlem 2. Sıkıntı
Arslan: Yırtıcı, güçlü, yiğit.
Artun: Kendine güvenen, onurlu.
Ataberk: Şehzade eğitmeni – Devlet yetkilisi.
Atacan: Hoşgörülü, babacan.
Atak: 1. Canlı, girişken 2. Cömert 3. Nişancı
Atakan: Düşünmeden cesurca işe girişen.
Atalay: Ünlü, şöhretli.
Ataman: Ata kişi, önder.
Atasoy: Ataların soyundan gelen.
Atay: Bilinen, tanınmış.
Atilla: Savaşçı, fatih – Büyük,ünlü
Aybar: Gösterişli, heybetli.
Ayberk: Ay gibi güzel ve sağlam.
Aydın: 1. Işıklı 2. Aylı gece 3. Açık, belli 4. Uğurlu
Ayhan: Ay hakimi.
Aykan: Soylu, asil.
Aykut: Ay gibi uğurlu.
Aytaç: Ay biçiminde taç.
Aytek: Ay gibi.
Aytekin: Ay şehzadesi, prensi.
Aytunç: Ay gibi güzel, tunç kadar sağlam.
Aziz: 1. Sevgili 2. Az bulunur 3. Muhterem
Azmi: 1. Kararlılık 2. Güçlü, kuvvetli
Baha: Kıymet, değer, para.
Baler: Tatlı dilli, cana yakın
Balkı: Şimşek, ışık, parlayış.
Baran: Direnci kıran güç, ulu, yüksek.
Baray: Sonsuzluk.
Barbaros: Kızıl sakal.
Barin: Güç ve kuvvet.
Barın: Güç Kuvvet.
Barış: Sulh.
Barış: Sulh.
Barkan: Çölde oluşan küçük kum kitlesi.
Barkın: Gezmek, görmek, gezgin.
Barlas: Kahraman.
Bars: Kaplan benzeri yırtıcı hayvan.
Bartu: En eski Türk hanlarından biri.
Başer: Başta Gelen.
Batı: Güneşin Battığı Yön.
Batıhan: Batı’nın hükümdarı, hanı.
Batıray: Ay gibi yiğit.
Batuğ: Üstün olan, yiğit. Az.
Batuhan: Yiğit hükümdar.
Batur: Yiğit, yürekli, bahadır.
Baturalp: Yiğitler yiğidi.
Bayar: Ulu, yüce.
Baybars: Eski Türklerin beslediği kaplan.
Baybora: Fırtına.
Baycan: Zengin
Bayhan: Zengin Ve Güçlü.
Baykal: Yaban kısrağı – Sibirya’da bir göl.
Baysal: Soyulu, Ünlü.
Bayülken: Göğün 16.katında oturan barış tanrısı.
Bedir: Dolunay.
Bedirhan: İleri görüşlü lider.
Berk: 1.Sert, sağlam, katı. 2.Yıldırım.
Berkan: Parlama – Kıvırcık kuzu postu.
Berkant: Bozulmaz Yemin.
Berkay: Güçlü ve ay gibi.
Berkay: Ay Gibi Güçlü.
Berke: Kamçı, kırbaç.
Bilgehan: Göktürk hakanı.
Bilgin: Alim, Bilgili Kişi.
Birant: Tek yemin. Özelliği olan yemin.
Boğaç: Bir Dedekorkut kahramanı.
Bora: Şiddetli Rüzgar.
Boran: Rüzgar şimşek ve gök gürültüsü ile ortaya çıkan sağanak yağışlı hava olayı.
Buğra: Erkek Deve.
Bülent: Yüce, Yüksek.
Burak: Hz.Muhammed’in Miraç gecesi bindiği efsanevi at.
Burç: Kale, hisar çıkıntısı, Güneş sistemi, sarp yamaç.
Cabbar: Kuvvet,kudret sahibi-Becerikli.
Cafer: Küçük Akarsu.
Cahit: Çaba gösteren, çalışkan.
Can: İnsan ve hayvanlarda yaşamayı sağladığınave ölümle vücuttan ayrıldığına inanılan madde dışı varlık.
Canalp: Özünde yiğitlik, güç olan.
Canberk: Güçlü, Sağlam.
Candaş: Dost, Yoldaş.
Candemir: Özü Demir Gibi Sağlam.
Candoğan: Cana doğan.
Canel: Dostluk Eli.
Caner: Çok içten Sevilen.
Cankut: Neşe, mutluluk, talih, baht.
Cantek: Tek, Eşsiz Can.
Cantekin: Tek, Eşsiz Can.
Cavit: Sonsuz, Ebedi.
Celal: Büyüklük, yücelik – Öfke, kıgınlık.
Celayir: Moğolların kollarından.
Celil: Büyük, Yüce.
Cem: Hükümdar, Toplanma, biraraya gelme.
Cemal: Güzel yüz – Yüz güzelliği.
Cemil: Güzel yakışıklı erkek, İyilikle anma.
Cemre: Ateş, kor, Suda, havada, toprakta oluştuğuna inanılan sıcaklık.
Cenap: Şeref, Onur.
Cengiz: Güçlü, Gözü pek.
Cengizhan: Moğol İmparatorluğunu kuran hükümdar.
Cenk: Savaş.
Cevahir: mücehver, Değerli süs Taşı.
Ceyhun: Orta Asya’da bir akarsu, Cennet’in 4 nehrinden biri.
Cihan: Dünya.
Cihangir: Dünyaya egemen olan.
Cihat: Din Uğruna Savaşan.
Coşkun: Heyecanlı, kabına sığmayan.
Cumhur: Halk, Topluluk.
Cüneyt: Küçük Asker.
Dalan: Biçim – İnce, zarif.
Dalay: Deniz.
Darcan: Sıkıntılı, aceleci.
Demir: Kolay işlenen dayanıklı bir maden.
Demiralp: Demir gibi güçlü, yiğit.
Demircan: Özü demir gibi sağlam.
Demirel: Demir gibi güçlü eli olan.
Demirhan: Demir gibi güçlü hükümdar.
Demirkan: Güçlü soydan gelen.
Deniz: Deniz, su kütlesi, derya.
Denktaş: Akran, aynı yaşta.
Derviş: 1. Tarikata girmiş 2. Hoşgörülü, alçakgönüllü.
Derya: 1. Deniz 2. Engin bilgili 3. Çok
Devran: Felek, kader.
Devrim: Olumlu yönde değişiklik yaratan hareket.
Dilmen: Güzel konuşan.
Dinç: Güçlü, sağlıklı.
Dinçer: Güçlü, sağlıklı asker.
Doğa: Tabiat.
Doğan: Yırtıcı bir kuş.
Doğu: Güneşin doğduğu yön.
Doğuhan: Doğunun hükümdarı.
Doğuş: Yaradılış
Doruk: En yüksek yer, zirve – Üstün başarı.
Dorukhan: Zirvenin hükümdarı.
Dündar: Artçı asker, birliği koruyan asker.
Duran: Varlığını sürdüren – Dağyolu – Dingin, sakin.
Durukan: Kanı saf, berrak.
Ecevit: 1. Çevik, çalışkan, açık fikirli 2. Yaramaz, sinirli
Ediz: Yüksek yer – Ulu,yüce.
Efe: Batı Anadolu’da köy yiğidi, zeybek.
Efgan: Ağlayıp inleme – feryat.
Ege: Bir çocuğu koruyan,ona bakan – Büyük ulu.
Egehan: Engin denizlerin hükümdarı.
Egemen: Hakim, hüküm süren.
Emir: Bir kavmin başı -Peygamber soyundan- Kumandan.
Emirhan: Emirlerin başı, hükümdarı.
Emrah: Bir halk ozanımız.
Emre: Aşık, vurgun.
Ender: Çok az, nadir bulunan.
Ener: En yiğit, en kahraman.
Enes: Secereli Arap atı.
Engin: Uçsuz bucaksız – Yüksekte olmayan yer.
Enginsu: Açık deniz.
Enis: Dost, arkadaş.
Enver: En nurlu, en parlak.
Eralp: Yiğit, güçlü.
Eray: İlk ay.
Erbatur: Cesur, yiğit.
Erberk: Şimşek gibi yiğit.
Ercan: Canlı, sağlıklı.
Ercüment: İtibarlı, haysiyetli, değerli.
Erdal: Tek erkek.
Erdem: Namus, fazilet – Hüner – Ruhsal yetkinlik.
Erden: El değmemiş.
Erdinç: Duru, güçlü erkek.
Erdoğan: Yiğit doğmuş.
Eren: Yetişmiş – Cesur,yiğit – Ermiş kişi.
Ergin: Olmuş, yetişmiş – Reşit.
Ergun: Oynak, hızlı giden at.
Ergün: Yumuşak huylu, uysal.
Erhan: Adaletli hükümdar.
Ertuğ: Yiğit başlığı.
Fadil: Faziletli, ahlaklı – Fazıl
Fahir: İftihar edilecek, övülecek.
Fahrettin: Diniyle övünen.
Fahri: Şeref ve itibar için yapılan iş.
Faik: Üstün, yüksek.
Falih: Başarı kazanan, isteğine ulaşan.
Faruk: Haklıyı haksızı ayırabilen – Keskin.
Fatih: Fetheden – Hüküm veren.
Fazil: Faziletli, ahlaklı.
Fehim: Anlayışlı, zeki.
Ferdi: Kişiye özgü.
Ferhan: Sevinç, mutlu.
Ferhat: Güçlükleri yenip bir yeri ele geçiren.
Ferid: Eşsiz, tek, benzeri olmayan.
Feridun: Eşsiz, tek.
Ferit: Avcı kuş.
Ferkan: Güçlü, saygın soydan gelen.
Ferruh: Uğurlu – Kutsal.
Fethi: Fetih ile ilgili.
Fevzi: Kurtuluşla, zaferle ilgili – galip üstün gelen.
Feyyaz: Faydalı, verimli, bereketli.
Fikret: Düşünce – Akıl, anlayış.
Firat: Tatlı su – Türkiye’nin en uzun akarsuyu.
Fuat: Kalp, gönül.
Furkan: Doğruyu yanlıştan ayırma.
Galip: Üstün gelen, kazanan.
Gani: Zengin, varlıklı – Bol.
Gazanfer: Aslan – Yiğit, yürekli.
Gediz: Su birikintisi, gölcük – Ege’de bir akarsu.
Gencal: Genç, taze.
Gencalp: Genç yiğit, kahraman.
Gencay: Ayın bir haftalık hali, hilal.
Gencer: Genç yiğit.
Giray: Uygun, laik.
Girgin: Kolay yakınlık kuran.
Gökalp: Mavi gözlü yiğit – Göklerin yiğidi.
Gökay: Mavi ay.
Gökberk: Mavi gözlü, sert kişi.
Gökcan: Mavi gözlü dost, candan kişi.
Gökçen: Güzel, hoş.
Gökhan: Eski Türklerde gök tanrısı – Göklerin hakimi.
Gökmen: Sarışın, mavi gözlü.
Göksel: Gökle ilgili.
Göktan: Mavi şafak.
Göktuğ: Mavi tuğ.
Görkay: Güzel ay.
Güçhan: Çetin, güçlü han.
Güçlü: Kuvvetli, gücü yerinde – Önemli, etkili – Şiddetli.
Gültekin: Genç, nazik delikanlı.
Günalp: Güneş gibi yiğit.
Güney: Dört yönden biri – Her zaman güneşli yer.
Günkut: Günün uğuru.
Güntan: Güneşin doğuşundan az önceki zaman.
Güntekin: Güneş gibi tek.
Güral: Hakkını bol bol, çok al
Güralp: Güçlü yiğit
Güray: Çok ışıklı, aydınlık.
Gürcan: Güçlü, coşkulu can.
Gürkan: Gürbüz, kanı bol.
Gürol: Hayat boyu herşeyin bol olsun.
Gürtan: Işıklı, geniş tan yeri.
Güven: Kuşku duymadan bağlanma, inanma – Cesaret.
Güvenç: Güven – Sevinçli – Dayanak, yardım.
Güzey: Güneş görmeyen yer, kuzey.
Hafız: Koruyan, saklayan – Kur’an’ı ezberlemiş kişi.
Hakan: Eski Türk ve Moğol hükümdarı.
Haldun: Sonsuz, ebedi olan.
Halil: Yakın dost.
Halim: Sessiz, sakin – Yumuşak huylu, yavaş.
Halis: Katıksız – Saf, temiz, hilesiz – Yalnız.
Halit: Sonsuz, sürekli – Bir yıldan çok yaşayan.
Haluk: İyi huylu, geçimli.
Hamdi: Allah’ı övmek, şükretmek.
Hami: Himaye eden, koruyan.
Hamit: Övgüye değer.
Harun: İnat eden, huysuz.
Hasan: Güzellik, iyilik.
Hasret: Özlem, sıla.
Hazar: Barış, güven.
Hazım: Akıllı, işbilir.
Heper: Her zaman yiğit.
Hidayet: Doğru yola girme – Müslüman olma
Hikmet: Bilgelik – Özlü söz, vecize.
Hincal: Öc al.
Hiram: Yürüme, gezinme.
Hulki: Yaradılışla ilgili – İyi huylu, ahlaklı.
Hulusi: Saf, içi temiz – Samimi, içten.
Hüray: Ay gibi özgür.
Hürcan: Özgür.
Hürel: Özgür ülke.
Hürkal: Özgür kal.
Hürkan: Özgürlüğüne düşkün bir soydan gelen.
Hürol: Özgür ol.
Hurşit: Güneş.
Hüseyin: Küçük sevgili.
Hüsnü: Çok güzel.
İbrahim: İnananların babası – Peygamber.
İdris: Hoş kokulu bir kiraz türü – Bilimde ileri düzeyde olan – Peygamber.
İhsan: İyilik – Bağış, bağışlama.
İlaydın: Aydınlık, mutlu, demokratik ülke.
İlbay: Bir yerin saygın kişisi sözü geçen.
İlbey: Vali.
İlcan: Yurttaş, vatandaş.
Ildır: 1.Parıltı. 2.Alaca karanlık.
Ildız: Yıldız – Gündönümünden 10 gün öncesi.
Ilgar: Çabuk, hızlı – Hücüm, akın – Havanın açık olması – Öfke.
Ilgaz: 1. Dizginleri koyuverilmiş atın dört nala koşması. 2. Atla ansızın yapılan doludizgin saldırı.
İlgin: Gurbette yaşayan, garip.
İlgü: Engel.
İlhami: İçe doğanlarla, esinle ilgili.
İlhan: Hükümdar, İmparator, Yönetici.
İlkan: Bir Türk hükümdarı.
İlkay: Yeni ay, ayın ilk hali.
İlkcan: İlk doğan erkek çocuklara verilen ad.
İlker: İlk doğan erkek çocuk.
İlkut: Kutlu, mutlu ülke.
İltekin: Tek eşsiz ülke.
İlter: Yurdunu seven, koruyan.
İnal: Kendisine inanılan.
İnan: Dizgin – Yönetme – İman.
İnanç: Bir düşünceye bağlılık – İman – Doğru, emin.
Ira: Öz yapı, karakter, kişilik.
İrfan: Bilme, anlama – Sezme, kavrama gücü.
İşçan: Çalışkan.
İshak: Bilgin olarak tanınan bir peygamber.
Işıkhan: Işıklı han
Işıner: Işık saçan yiğit.
İskender: Bir Makedon kumandanı.
İslam: İslam diniden olan, müslüman.
İsmail: İbrahim peygamberin oğlu.
İsmet: Masumluk, temizlik – Haramdan çekinme.
İzzet: Değer, kıymet – Kuvvet, kudret – Hürmet, saygı.
Jarin: Yakınmak, haykırmak.
Jenin: Vurmak, titreşmek.
Jerfi: Derinlik.
Jiyan: Kızgın, hışımlı.
Kaan: 1.Hükümdar. 2.Çin ve Moğol hükümdarlarına verilen ad.
Kadem: Uğur – Ayak adımı – Yarım arşın.
Kadir: Kuvvetli, güç sahibi – Değer, onur, şeref.
Kadri: Değer, kıymetle ilgili.
Kağan: Kaan, hükümdar.
Kahraman: Yiğit, cesur – Bir olayın baş kişisi.
Kamer: Ay – Sadık hizmetli.
Kamuran: Arzusuna erişmiş.
Kandemir: Güçlü soydan gelen.
Kaner: Yiğit soydan gelen.
Karabey: Esmer, rengi karaya çalan bey.
Karacan: Esmer – Küçük ağaçcık.
Karahan: 1.Tarihte bazı hanlara verilen ad. 2. Anadolu’da bir devlet.
Karan: Kahraman, yürekli – Karanlık.
Karanalp: Esmer, karayağız, yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kartal: Çok güçlü, iri yırtıcı kuş.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kaya: Büyük, sert taş kütlesi
Kayahan: Güçlü, sert hükümdar.
Kayhan: Güçlü hükümdar.
Kemal: Olgunluk – En yüksek değer – Erdem.
Kenan: Hz.Yakup’un ülkesi. Cennet, Filistin.
Kerem: Soyluluk – Cömertlik, bağış.
Keremşah: Asil, soylu şah, hükümdar.
Kerim: Cömert – Ulu, büyük.
Kılıç: Sivri uçlu,keskin, çelikten silah.
Kılıçalp: Kılıç gibi keskin, yiğit.
Kılıçhan: Kılıç gibi keskin, güçlü yiğit.
Kırca: Dolu – Ufak taneli kar – Borayla gelen yağmur.
Kırdar: Ölçülü davranış.
Kırhan: Kırçıl han.
Kıvanç: Övünç, iftihar.
Köker: Köklü soydan gelen.
Köksal: Kökünü derinlemesine sal, soyun genişlesin.
Kolçak: Yiğit, mert, koçak.
Koral: Sınır muhafızı.
Koralp: Yiğit sınır muhafızı.
Koray: Kor renkli ay.
Korçak: Heykel.
Korcan: Ateşli, canlı.
Korel: Kor gibi etkili, yakıcı kişi.
Korhan: Kor gibi kızgın hükümdar.
Korkut: Büyük dolu tanesi – Hayali yaratık.
Kortan: Kor renkli tanyeri – Yalçın kaya – Pelikan.
Kubat: Kaba, şişman.
Kubilay: Ünlü Moğol hükümdarı.
Kudret: Güç, kuvvet – Allah’ın gücü – Zenginlik – Yetenek.
Kuntay: Ay gibi sağlam, güçlü.
Kunter: Sağlam, kuvvetli.
Kürşat: Göktürk prensi.
Kurtbey: Kurt gibi atılgan, güçlü.
Kutan: Dua, yalvarma – Saka kuşu.
Kutay: Uğurlu ay.
Kutay: Uğurlu ay.
Kutbay: Uğurlu kişi.
Kuter: Kutlu uğurlu kişi.
Kuthan: Kutlu hükümdar.
Kutlay: Kutlu, uğurlu ay.
Kutlu: Uğurlu, kutsal.
Laçin: Bir cins şahin – Sarp, yalçın.
Lami: Sert, çatık kaşlı veya Aslan.
Latif: Allah’ın kulu.
Lema: Her şeye gücü yeten.
Lemi: Becerikli, atılgan.
Levent: Dünya, varlık.
Lokman: Doğruluk gösteren-Adaletli davranan.
Lütfi: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan.
Macit: Şan, şeref sahibi – İyi ahlaklı.
Mahir: Becerikli, hünerli.
Mahmut: Övülmeye değer, hamdolunmuş.
Manço: Manda yavrusu.
Mansur: Yardım edilmiş – Allah’ın yardımıyla galip gelmiş.
Mazhar: Bir şeyin göründüğü, çıktığı yer – Onurlanma.
Mecit: Çok ulu, yüce.
Mecnun: Cin çarpmış – Delice seven
Mehmet: Muhammed isminin Türkçe’de söylenişi.
Melih: Güzel, şirin, sevimli.
Memduh: Övülmüş.
Menderes: Bir akarsu yatağının az eğimli ovalarda çizdiği kıvrım.
Mengü: Ölümsüz, ebedi.
Mensur: Saçılmış, dağılmış – Ölçüsüz, uyaksız söz.
Meriç: Balkan yarımadasında bir akarsu.
Merih: Bir gezegen.
Mert: 1. Yiğit. 2. Sözünün eri, güvenilir kimse.
Mesut: Mutlu, bahtiyar.
Mete: Büyük Hun imparatoru.
Metin: Metanetli, sağlam – Özü, sözü doğru.
Mirkelam: Güzel, nazik konuşan.
Mirza: Hükümdar soyundan gelen.
Mithat: Övme.
Muhammed: Yüce Peygamberimizin ismi – Tekrar tekrar övülmüş – Güzel huylu.
Müjdat: Müjdeler, sevinçli haberler.
Murat: 1.İstek. 2.Amaç.
Murathan: Arzulu hükümdar.
Müşfik: Şefkatli, merhametli.
Nadi: Haykıran, seslenen – Toplantı.
Nadir: Az bulunur, az bulunan.
Nafi: Yararlı – Şifa, hayırlı.
Nafiz: 1. Becerikli, atılgan. 2. Delen, içeri işleyen – Etkili, sözü geçen.
Nahit: Venüs gezegeni, zühre – Ergen.
Nail: Muradına ermiş.
Naşit: Şiir yazan, okuyan.
Nasuh: Öğüt veren – Temiz.
Nasuhi: Bozulmaz biçimde tövbe eden.
Nazif: Temiz – Zarif.
Nazım: Düzenleyen – Manzume yazan.
Necat: Kurtulma.
Necdet: Kahramanlık, yiğitlik.
Nedim: Tatlı , güzel konuşan.
Nedret: Az bulunan, seyrek.
Nehar: Gündüz.
Nejat: Soy, nesil – Doğa, yaradılış.
Neşat: Sevinç, neşe.
Neşet: Meydana gelme, yetişme.
Nesim: Yumuşak rüzgar – İyi, yumuşak huylu.
Neyzen: Ney çalan.
Nihat: Huy, yaradılış.
Noyan: Baş komutan, bey.
Nuh: Üçüncü peygamber.
Nurkan: Aydınlık, temiz soydan gelen.
Nüzhet: Neşe – Ferahlık, sevinç.
Oğan: Güçlü, kuvvetli.
Oğul: Erkek evlat – Kovandan çıkan arı topluluğu.
Oğulcan: Can dost.
Ogün: Belirli bir günde doğan.
Oğur: Uğur – Samimi, içten.
Oğuz: Saf, iyi yaradılışlı – Sağlam, güçlü.
Oğuzhan: Yiğit han – Oğuzların efsane kahramanı.
Okan: Anlama, öğrenme – Oğuz.
Okay: Beğeni, ok gibi delici, ay gibi aydınlık.
Okbay: Ok gibi delici, saygın ve zengin kimse.
Okcan: Hareketli, canı tez.
Oker: Hızlı, hareketli.
Oktar: Ok atan, okçu
Oktay: Öfkeli, sinirli.
Olgun: Bilgili, görgülü, iyi yetişmiş.
Omaç: Hedef, amaç.
Onat: İyi, güzel – Doğru ve dürüst nitelikli.
Onay: Uygun bulma.
Ongar: Kurtuluş.
Ongun: Tam – Verimli, bayındır – Kutlu, uğurlu – Gelişmiş, gürbüz.
Onur: Kişinin kendin saygısı, özsaygı.
Onural: Şan, şeref kazan.
Onuralp: Onuruyla tanınmış yiğit.
Onurhan: Onurlu hükümdar.
Orçun: Ardıl, halef, oğul.
Orhan: Şehrin hakimi.
Orhun: Orta Asya Türklerinde eski yazı türü.
Orkan: Hükümdar soyundan gelen.
Orkun: Çoban beyi.
Orkut: Kutsal şehir.
Ortaç: Tepe – Mirasçı – Veliaht.
Ortun: Ortanca kardeş.
Ortunç: Ateş renginde tunç.
Osman: Bir tür kuş – Osmanlı’nın kurucusu.
Oytun: Beğenilen güzel yer, kutsal.
Ozan: 1. Halk şairi. 2. Şiir yazan kimse şair.
Ozgan: Öne geçen, kazanan.
Pakel: Sezgi, anlayış, dikkat.
Paker: Sert, çatık kaşlı veya aslan.
Paksoy: Allah’ın kulu.
Pamir: Her şeye gücü yeten.
Pars: Becerikli, atılgan.
Paydaş: Dünya, varlık.
Payidar: Doğruluk gösteren – Adaletli davranan.
Pekay: Çok aydınlık, ay gibi ışıklı.
Pekcan: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan.
Pekel: Sağlam, güçlü el.
Peker: Güçlü yiğit, çok sağlam.
Pekin: Doğruluğu kesinlikle bilinen.
Perker: Güçlü ve yiğit kişi.
Pertev: Dürüst, güvenilir.
Peyam: Mutlu, sevinçli gün.
Peykan: Beyaz taç, gelin tacı.
Peyman: Aydınlık gece.
Polat: Din uğruna çalışan.
Poyraz: Yüce, ulu.
Pozan: Candan, cana yakın.
Rabsin: Beyaz ay, dolunay.
Rafet: Sert, çatık kaşlı veya Aslan.
Ramazan: Doğruluk gösteren – Adaletli davranan.
Ramim: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan.
Rauf: Dünya, varlık.
Recep: Beyaz taç, gelin tacı.
Refik: Din uğruna çalışan.
Reha: Candan, cana yakın.
Rekin: Gururlu, ağırbaşlı.
Rıdvan: Aslan gibi cesur, savaşçı beyi.
Rıza: Yiğit, hükümdar.
Ruhi: Tek yiğit, prens.
Rüstem: Kızıl, al renkli Tuğ.
Rüştü: Armağan, hediye.
Sabri: Sabırla ilgili.
Sacit: Secde eden.
Sadri: Göğüsle ilgili.
Saim: Oruçlu.
Sait: Mübarek, kutlu – Sevap kazanmış.
Sakıp: Delen, delik açan – Çok parlak.
Salih: Elverişli, yararlı – Dinin emirlerine uyan.
Salim: Sağlam – Kusursuz, eksiksiz.
Samet: Çok yüksek, çok ulu – Hiç kimseye ihtiyacı olmayan.
Sami: Dinleyen, duyan – Yüksek, yüce.
Samih: Cömert, eli açık.
Samim: Bir şeyin merkezi, içi.
Sanber: Gücüyle tanınmış.
Sancar: Kısa kama – Saplar, batırır.
Saner: Ünlü tanınmış.
Sargın: Candan, içten.
Sarp: Çetin, sert.
Sarper: Zoru başaran kişi.
Savaş: Uğraşma, mücadele, kavga – Silahlı mücadele, harp.
Seçkin: Niteliklerinin yüksekliğiyle göze çarpan, elit.
Sedat: Doğru, haklı.
Selcan: Coşkun, taşkın.
Selçuk: Güzel konuşan – Türk hükümdarı.
Selim: Sağlam, doğru, kusursuz – Temiz, içten.
Semih: Cömert, eli açık.
Semin: Çok değerli.
Sercan: Sevgili, sevilen.
Serdar: Başkumandan, başbuğ.
Sergen: Raf, vitrin – Tepelerdeki düzlük – Yorgun.
Serhan: Kurt, canavar – Şarkıcıların başı.
Serhat: Sınır – İki devlet arasındaki sınır.
Serkan: Soylu kan, başkan, lider.
Serkut: Mutlu, talihli.
Sermet: Ebediyet, sonsuzluk.
Sertaç: Çok sevilen, sayılan.
Sertuğ: Baş tacı edilen.
Server: Başkan, reis.
Sezai: Uygun, yaraşan.
Sezer: Duyar, hisseder.
Sezgin: Sezme yeteneği olan, duygulu, anlayışlı.
Simavi: Yüzle, çehreyle ilgili.
Sinan: Mızrak, süngü gibi silahların sivri ucu.
Sıtkı: İç temizliğiyle, doğrulukla ilgili.
Sökmen: Yiğitlere verilen san.
Sömer: Katışıksız güçlü.
Soner: Son doğan yiğit.
Songur: Şahin – Ağır, hantal.
Soysal: Uygar.
Suavi: Değişmeyen – Kanıtlanmış.
Süheyl: Kutlu, uğurlu.
Süleyman: Saflık, temizlik.
Sümer: Mübarek, kutlu – Sevap kazanmış.
Sunar: Sunan, takdim eden.
Taha: Kuran’da bir sure adı.
Talay: Gereğinden çok.
Talip: Arayan, isteyen – Alıcı müşteri.
Tamay: Dolunay.
Tamer: Nitelikli, sayılan kişi.
Tan: Güneş doğmadan önceki alaca karanlık, şafak zamanı.
Tanay: Şafaktaki ay.
Tanberk: Şafak çizgisi – Parlayan şimşek
Taner: Şafak gibi aydınlık yiğit.
Tanju: Çinlilerin Türk hükümdarlarına verdiği ad.
Tankut: Kutlu, uğurlu sabah.
Tansel: Şafak seli, ışık seli.
Tarcan: Ayrıcalıklı dost.
Tarhan: Oğuzlarda demirci ustası – Tüccarlar – Han ve komutan ünvanı.
Tarık: Sabah yıldızı, Zühre, Venüs.
Tarkan: İslam’dan önce Türklerin kullandığı vekil, vezir gibi san.
Taşkın: Coşmuş, taşmış halde bulunan – Akarsuların taşması.
Tayfun: Okyanuslarda görülen fırtına.
Tayfur: Küçük bir kuş türü.
Taygün: Çocuk, torun.
Taykut: Kutlu, uğurlu çocuk.
Taylan: Yakışıklı ve sırım gibi genç.
Tekay: Eşi benzeri görülmemiş.
Tekcan: Değerli, eşsiz.
Tekin: Tek, eşsiz – Uyanık, tetikte.
Teoman: Hun İmparatoru Mete’nin babası.
Tercan: Genç, delikanlı – Kırmızı buğday.
Tevfik: Uygun düşme, uyma – Başarma – Allah’ın yardımına ulaşma.
Tezcan: Telaşlı, heyecanlı.
Timuçin: Moğol İmparatoru Cengiz – Katı, sağlam demir.
Timur: Demir – Türk-Moğol İmparatoru.
Tolay: 1. Cemaat. 2. Topluluk.
Toprak: Yer kabuğunun yüzey bölümü.
Toygar: Tarlakuşu, turgay.
Tufan: Nuh Peygamber zamanındaki güçlü yağmur.
Tugay: İki alaydan oluşan askeri birlik.
Tuğrul: Ak doğan – Selçuklu’nun kurucusu.
Tuna: Çok bol – Yavru – Görkemli, gösterişli – Bir akarsu.
Tunç: Bakır, çinko, kalay karışımı.
Tuncay: Tunç renkli ay.
Tuncer: Tunç gibi kuvvetli.
Turan: Türklerin en eski yurtlarına verilen ad.
Turgay: Boz renkli, tarlalarda bulunan bir tür serçe.
Turgut: Oturulacak yer, konut.
Turhan: Soylu, seçkin.
Türker: Yiğit Türk
Uçar: Sezgi, anlayış, dikkat.
Ufuk: Herşeye gücü yeten.
Uğur: Becerikli,atılgan
Uğuralp: Dünya, varlık.
Uğurcan: Doğruluk gösteren-Adaletli davranan.
Ulaç: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan.
Ulaş: Çok övülmüş, methedilmiş.
Uluç: Beyaz ay, dolunay.
Uluğ: Yüce ve saygın kişi.
Umur: 1. Aldırış etme. 2. Tecrübesi çok olan, deneyimli.
Umut: Beyaz taç, gelin tacı.
Ural: Aydınlık gece.
Utkan: Din uğruna çalışan.
Utku: Yüce, ulu.
Uygur: Şanı şerefi en yüksek olan.
Uzay: Kızıl kan, boşluk.
Vaha: Çöl ortasında sulak ve yeşil yer.
Varol: Sağlıklı, uzun yaşa.
Vasfi: Nitelikle ilgili.
Vedat: Sevgi, dostluk.
Vefa: Sözünde durma, dostluğunu sürdürme.
Velit: Yeni doğmuş çocuk.
Volkan: Yanardağ.
Vural: Vurarak al.
Yağın: Yağmur – Yiğit.
Yağız: 1. Esmer 2. Doğru. 3. Yiğit.
Yahya: Zekeriya’nın oğlu olan peygamber – Allah lütufkardır anlamında.
Yakup: Erkek keklik – Takip eden, izleyen.
Yakut: Parlak kırmızı, değerli taş.
Yalçin: Sarp – Düz, kaygan – Parlak.
Yalman: Kılıç, kama gibi şeylerin ucu – Sarp, dik.
Yaman: 1. Gücü ve becerisi alışılmışın üzerinde olan. 2. Korkulan.
Yaşar: Doğan çocuğun uzun ömürlü olması dileğiyle konan bir ad
Yasin: Kur’an’ın 36.Suresi.
Yavuz: İyi, güzel – Mert, cesur.
Yekta: Tek, eşsiz.
Yener: Üstün gelen, kazanan.
Yiğit: Güçlü, yürekli, kahraman, alp.
Yildiray: Parlak, ışık veren ay.
Yildirim: Buluttan yere elektrik boşalması.
Yilmaz: Bıkmayan, azimli.
Yücel: Yüksel, yüce hale gel.
Yusuf: Yakup Peygamberin oğlu.
Zafer: Amaca ulaşma, başarı – Düşmanı yenme.
Zahir: Zekeriya’nın oğlu olan peygamber – Allah lütufkardır anlamında.
Zahit: Parlak yıldız
Zekai: Zeka ile ilgili.
Zekeriya: Erkek – Bir peygamber.
Zeki: Çabuk anlayan, kavrayan.
Zeynel: Zeynelabidin’in kısaltılmışı.
Zihni: Akılla ilgili.
Ziya: Aydınlık, nur.